εξωπέταστος

ἐξωπέταστος και ἐξωπέτακτος, -ον (Μ)

1. (για κτίσμα ή μέλος κτίσματος) αυτός που σχηματίζει προεξοχή

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἐξωπέταστον

ο εξώστης.